Polos memes, así de simple.
Dende hai unha tempada o uso de Facebook está a disminuir entre a xente do meu segmento. Entre os adolescentes, que (entre outras cousas) queren máis privacidade, xa hai anos que o uso descende. É lóxico, a progresión no número de contas – case chegaron ás 1.500 millóns– non pode manterse no tempo; os segmentos onde máis medran é na poboación ancián e é, de longo, a rede sociail con máis penetración do mercado.
Sen embargo, as posibilidades de interacción que ofrece non son suficientes para moitos usuarios. Xa hai que considera aburrido o Facebook, e son moitas máis as queixas sobre a grande presenza de usuarios “stalkers / lurkers” sobre a de usuarios que producen contidos.
Neste sentido, cúmprese a norma 90-9-1 proposta por Nielsen, que sinala que os contidos da rede son contribución do 10% dos usurarios (un 9% intermitente, como podería ser eu neste caso, neste blog, e un 1% que carga con boa parte dos contidos) mentres o 90% son, simplemente, miróns.
O feito de sentirse observado en Facebook pode obrigar ao usuario participante a desistir da súa participación.
Sen embargo, non era esta a cuestión deste post. Quería escribir sobre o que máis me gusta nesta “segunda era dourada” de Facebook: os memes.
Os gifs animados (no seu apoxeo) e as imaxes con texto que seguen as leis da memética son un excelente contido para esta rede social. Incluso as capturas de pantalla de tuits, mensaxes de whatsapp… circulan a grande velocidade.
Fixádevos, por exemplo, cómo nas páxinas de humor boa parte dos comentarios son imaxes que responden á categoría de meme (Cabronazi, sen ir máis lonxe).
E, para rematar, unha colección dalgúns dos memes que máis simpáticos me pareceron. Seguramente sen o contexto non se entenden, pero, de regalo, ao fondo do post tamén vos deixo unha sorpresa:
O meu favorito para expresar algo que non entendo, seguindo a expresión “what the fuck”
Outro para expresar que o comentario anterior me importa entre “cero” e “nada”.
Este é para expresar que un contido é “molón”.
e agora, a traca final de memes ofensivos (onde non podía faltar ese señor Adolf que fai “cosas nazis”). Sinto especial debilidade polo de “Erase una vez… el cuerpo humano”; é unha frase real, pero obviamente sacada de contexto.
Para talibáns ortográficos, este de “Oliver y Benji”
E, para finalizar, tal como vos dixen, déixovos un regalo. Sobre todo polo longo do post.
Ao máis puro estilo 9gag, unha pataca :)
